Кызьы адями аслыз кышно шедьтэм.
Пичи адями, дунне вылэ кылдыса, тэльын тылобурдо выос, луд кеч коръёс, сёр коръёс пуктылэм. Та выосаз сюрем тылоез-бурдоез, сьӧсез-кабез аслыз сиён карыса улэм. Одӥг пол та адямилэн выаз ас кадез ик адями сюрем, валэныз-уробоеныз валче. Сое адӟыса, та вы кузё нырысь туж кышкам: выэз доры мыныны но, пе, уг дӥсьты. «Лык а ли, лык, мозмыты монэ выысьтыд!» — шуэм выэ сюрем мурт. Вы кузё мыныса мозмытэм.
— Кызьы нимыд? — юам вы кузёлэсь мозмытэм адями.
— Сэйтэг,— шуэм вы кузё.— Аслад кызьы нимыд?
— Ӟумъя,— шуэм выэ сюрылэм мурт.
Та Ӟумъя кышномурт вылэм.
— Мынам кышное луод-а? — юам Сэйтэг Ӟумъялэсь.
— Луо ке луо но, тон мынэсьтым кылме кылзы! — шуэм Ӟумъя.— Тӥреныд музъемез туж но туж куинь пол шук- кыса, ачид изьыны выд.
Сэйтэг, музъемез куинь пол тӥреныз шуккыса, музъем вылэ выдэм но сор-сор умме усем. Со изён куспын музъем вылэ юртъер но, адямилы дӥськут но кылдэм — мар ке гинэ дунне вылын адямилы кулэ, ваньмыз кылдэм.
Собере Сэйтэг Ӟумъя кышноеныз туж ӟеч улыны кутскил- лям, трос нылпи вордӥллям.
Сэйтэг, «та Люкшур музъемез аслым каро!» шуыса, весь Люкшур дуртӥ музъемез крепостей котыртэм. Со крепость табере куашкам, сисьмем-бырем ини.
Со дырысь дуннеын та асьме калык вӧлскыны кутскем.
ӥ ӟ ӧ